Ang Shramana Shramana Śramaṇa (Sanskrit: श्रमण; Pali: samaṇa, Tamil: Samanam) ay nangangahulugang " isa na nagpapagal, nagpapagal, o nagsusumikap (para sa mas mataas o relihiyosong layunin)" o "naghahanap, isa na nagsasagawa ng mga pagtitipid, asetiko". https://en.wikipedia.org › wiki › Śramaṇa
Śramaṇa - Wikipedia
Ang
movement ay isang Non-Vedic movement parallel to Vedic Hinduism Vedic Hinduism Ang maagang panahon ng Vedic ay na may petsang sa ikalawang kalahati ng ikalawang milenyo BCEAyon sa kasaysayan, pagkatapos ng pagbagsak ng Indus Valley Civilization, na naganap noong mga 1900 BCE, ang mga grupo ng mga Indo-Aryan na tao ay lumipat sa hilagang-kanlurang India at nagsimulang manirahan sa hilagang Indus Valley.https://en.wikipedia.org › wiki › Vedic_period
panahon ng Vedic - Wikipedia
sa sinaunang India. Ang tradisyon ng Shramana ay nagbunga ng Jainism, Buddhism, at Yoga, at naging responsable para sa mga kaugnay na konsepto ng saṃsāra (ang siklo ng kapanganakan at kamatayan) at moksha (pagpalaya mula sa siklong iyon).
Ano ang tradisyon ng sramana?
Ang
Sramana, ibig sabihin ay “naghahanap,” ay isang tradisyon na nagsimula noong mga 800-600 BCE nang ang mga bagong grupong pilosopiko, na naniniwala sa mas mahigpit na landas tungo sa espirituwal na kalayaan, ay tumanggi sa awtoridad ng mga Brahmin (mga pari ng Vedic Hinduism).
Ano ang brahmanic at Shramanic na tradisyon?
Brahmanism, batay sa caste at gender hierarchy, pinapanginoon sa iba pang mga tradisyon, na lahat ay maaaring tawaging Shramanism. Ang mga tradisyong ito, tulad ng Nath, Tantra, Siddha, Shaiva, Siddhanta at Bhakti, ay may mga pagpapahalagang higit na kasama. … Wala ring caste hierarchy ang Buddhism at Jainism.
Si Shramana ba ay isang pari na may mataas na katayuan?
Parivrajaka – Umayaw at Gumagala. Shramana – Pari na may mataas na katayuan. Upasaka – Lay na tagasunod ng buddhism.
Aling espirituwal na tradisyon ng India ang nagsasagawa ng matinding hindi karahasan?
Ang
Ahimsa (Sanskrit: अहिंसा, IAST: ahiṃsā, lit. 'nonviolence'; Pali pronunciation: [avihiṃsā]), ay isang sinaunang Indian na prinsipyo ng kawalang-karahasan na naaangkop sa lahat mga buhay na nilalang. Ito ay isang mahalagang birtud sa mga relihiyong Dhārmic: Jainism, Buddhism, Hinduism, at Sikhism.
