Sa relihiyon at etika, ang hindi maaaring labagin ang buhay, o kabanalan ng buhay, ay isang prinsipyo ng ipinahiwatig na proteksyon hinggil sa mga aspeto ng buhay na nararamdaman na sinasabing banal, sagrado, o kung hindi man may ganoong halaga na hindi sila dapat labagin.
Ano ang kabanalan ng prinsipyo ng buhay?
Ang terminong kabanalan ng buhay ay nangangahulugang ang lawak kung saan ang buhay ng tao ay itinuturing na mahalaga. Naniniwala ang mga Hudyo na ang mga tao ay ginawa bilang bahagi ng nilalang ng Diyos at sa larawan ng Diyos. Samakatuwid, ang buhay ng tao ay dapat pahalagahan at ituring na sagrado at bigay ng Diyos.
Ano ang halaga ng prinsipyo sa buhay?
Ang halaga ng prinsipyo ng buhay (buong buhay o buhay lang ng tao?) “ Dapat igalang ng tao ang buhay at tanggapin ang kamatayan.” Ang lahat ng etikal na sistema ay nag-aalala sa kanilang sarili sa halaga ng ilang buhay. Pagbibigay-katwiran sa halaga ng prinsipyo ng buhay Ang buhay ay pangunahing kung wala ito ay walang mabuti o masama.
Ano ang ginagawang sagrado ng buhay ng tao?
Sa madaling sabi, ang buhay ng tao ay sagrado dahil sa kaugnayan nito sa Diyos … Lahat ng buhay ng tao - mula sa sandali ng paglilihi at sa lahat ng mga susunod na yugto - ay sagrado, dahil ang buhay ng tao ay nilikha sa larawan at wangis ng Diyos. Walang hihigit sa kadakilaan o dignidad ng isang tao.
Paano naaapektuhan ng relihiyon ang kabanalan ng buhay ng tao?
Isinasaalang-alang ng relihiyon ang kalidad ng kabanalan sa buhay ng tao, kung saan ang buhay ay hindi pag-aari ng tao para gamitin para sa kanyang sariling libangan, bagkus isang regalo mula sa Diyos na gagamitin para sa mas mataas na layuninAng banal na regalong ito mula sa Diyos ay dapat igalang at panatilihin sa lahat ng bagay, sabi ng mga relihiyosong pundamentalista.
